Zuid-Nederlands Kampioenschap Judo tot 15 jaar - een bijzonder toernooi

Op zondag 17 maart 2019 vond het jaarlijks DK -15 plaats in Gilze. Een heel bijzondere jeugdtoernooi. Dat moet wel de conclusie zijn terwijl niemand, buiten de deelnemers, voor wie dit altijd een hele belangrijk toernooi is, er hoge verwachtingen van had.

Voorzitter John Beer opent de dag met de woorden: alleen de beste judoka’s van Zuid-Nederland zijn hier aanwezig. Voor de goede verstaander: we draaien maar op 2 matten, want we hebben niet veel inschrijvingen en dat is echt jammer. Na het openingswoordje worden er 2 districts waarderingsspelden uitgereikt aan Jos van Roestel en Remco Sebregts. Zij zetten zich allebei al 16 jaar als scheidsrechter in voor ons district.

Dit kampioenschap is tevens een selectie voor het NK, dat op zaterdag 7 april in Leek gehouden wordt. Alle prijswinnaar mogen deelnemen. Vroeger heette dit NK een bondskampioenschap. Toen mocht iedereen, ongeacht zijn of haar nationaliteit, deelnemen. Dus ook diegenen die Duitser of Belg was, of een vluchtelingen status had. Nu moet je dus bewijzen dat je Nederlander bent. Dat gaat niet altijd goed. Dat geeft sommigen extra stress. Een waarschuwing voor judoka's die naar het NK gaan: vergeet je ID of PASPOORT niet! Een foto, gemaakt door een buurman met een reserve sleutel is dan niet goed genoeg.

Het wordt dus een bijzondere dag. We beginnen met de meiden. Superleuk en pittig judo. Soms bijna perfect, maar in de afwerking soms nog wat slordig, of net in de verkeerde richting; Potentie is er genoeg.

Het is niet zinderend qua sfeer op de tribune. Stampvol zit het zeker niet. Voor sommige judoka’s is deze rust lekker, maar een goede sfeer kan ook vleugels geven. Met 3 wegingen en 3 groepen, allemaal betrekkelijk klein, is dat gewoon een consequentie van de manier van organiseren.

Voor alle overige podium foto's: klik hier.

Giga-veel actie foto's zijn zichtbaar op de site van de judo fotograaf.

Voor de judoka’s is de tijd tussen weging en wedstrijd duidelijk een heel gezellig onderdeel van de dag. Heerlijk zoals er samen wordt gespeeld en er leuke oefeningen uit de opwarming van hun trainer zichtbaar worden in hun eigen warming up. Ze werken in groepjes en er is nauwelijks een volwassene die zich ermee bemoeid. Voor ouders is dit wachten tot de overschrijvingen en afmeldingen zijn geregeld ronduit saai, maar de sporters en de organisatie hebben deze tijd echt nodig. We hebben dus nu 3 keer een opwarming, maar iedereen op de tribune, kan wel na een paar uurtjes weer wat anders gaan doen. Hun zit op de houten banken is vandaag niet zo heel lang.

Na de meiden is er een prijsuitreiking en kan de eerste groep jongens aan hun opwarming beginnen. Omdat er daardoor een pauze ontstaat kan iedereen even rustig eten. Voor onze vrijwilligers is zo’n dag ook altijd een sociaal gebeuren en met heel veel deelnemers zouden we alleen tijd hebben gehad voor een heel snel broodje. Elk nadeel heeft zo zijn voordelen.

Er zijn meer leuke kanten aan draaien op 2 matten: coaches hoeven niet van mat naar mat te sprinten en ze kunnen het lekker overzien. De rust die dat geeft is zichtbaar.

Groep 2 mag pas de zaal in tijdens de prijsuitreiking van de meiden en iedereen, die klaar is met zijn wedstrijden, verlaat de zaal. Dat geeft een bijzonder effect. Er lopen geen kids rond die zich vervelen en tikkertje spelen, of op een andere manlier druk met elkaar bezig zijn. Geen stoeipartijtjes, maar een enorme rust en geconcentreerde blikken. Iedereen staat aan de mat en de ruimte erachter is leeg.

De volwassen mensen in de zaal noemen het tamelijk sfeerloos, tot ze gericht kijken en zien wat er voor bijzonders gebeurt rond die mat. Het is een kampioenschap voor kinderen tot 15 jaar, maar er hangt een absoluut volwassen sfeer en niveau. De concentratie is optimaal, zonder uitzondering.

Er is bovendien tijdens de hele dag nergens ook maar één ouder te vinden die de wedstrijdspanning verhoogt; niemand maakt verliezen nog erger dan het is. Er wordt niet tegen tassen en prullenbakken geschopt (vanuit frustratie om het verlies). Er zijn geen tranen.

Helemaal opvallend is de zaal na afloop. Daar kunnen volwassen mensen iets van leren. Er staan ergens 2 drinkflesjes onder een bank en verder is er in de hele zaal geen papiertje of ander afval te vinden. Zelfs geen weegbriefjes. Geen sokken. Geen slippers. Geen banden. Ook de kleedlokalen zien er uit, of er die dag helemaal niemand in is geweest.

Namens de mattenploeg en andere vrijwilligers, die vandaag niets anders hoefden op te ruimen dan matten, tafels en stoelen: enorm bedankt, want andermans rotzooi opruimen is echt niet leuk, zeker niet voor vrijwilligers. Jullie zijn kanjers, of je nou naar het NK mag, of deze keer nog niet!