Matsuru Dutch Open Espoir 2020 - Dag 2

Eigenlijk is zo’n tweede dag hetzelfde als de eerste dag, maar dan toch weer helemaal anders.

Vaak hebben we wat meer Vips en Oud-medewerkers op zondag, maar zoveel als vandaag zagen we nog nooit eerder. “Onze” Jan Snijders werd zo maar even 9^e DAN, en hoewel de organisatie van dat moment kort was, was het wel iets heel bijzonders. Lees de andere 2 nieuwsberichten voor meer details over, en foto’s van dit moment

Wel een beetje jammer dat niet iedereen de toespraak van de JBN voorzitter kon volgen, want ook zondag kwam meer dan de helft uit het buitenland, en dan is voor een deel ook Engels soms moeilijk te volgen. Het gevolg van al die talen is dat medewerkers elkaar wel eens in het Engels aan gaan spreken en dat is niet raar als je moe begint te worden op het einde van zo een dag. Zo iets is wel erg grappig. Je kent elkaar al 20 jaar en dan ga je Engels praten.

Ook nu was de sfeer dusdanig, dat er zelfs in de wc’s stiekem complimenten kunnen worden opgevangen met een jaloerse ondertoon: Twee buitenlanders vonden het jammer dat er in hun eigen (veel grotere) land geen judo toernooi van dit niveau is. En ondanks de afwezigheid van de nationale selectie tot 21 jaar, die afgelopen week op trainingskamp was in Mittersil, vonden de buitenlanders het niveau van de aanwezige Nederlanders erg hoog. Dat vonden wij trouwens ook.

Die enorme bekers, die achter de enorme medailles stonden, wat is dat eigenlijk ?

Mevrouw Joke Smit, judo leraar en medewerkster (tot haar 83^e jaar) schonk jaren geleden de Espoir wisselbeker, genoemd naar Pim Smit, een van de oprichters van het Espoir toernooi. En deze was voor de beste club van het Espoir toernooi (landenploegen tellen niet mee).

Je kunt dan alle resultaten van alle deelnemers bij elkaar op tellen en dan heb je de beste club, maar een poule van 100 jongens kun je moeilijk vergelijken met een poule van 4 meisjes. Het uitrekenen is bovendien een soort dagtaak. Er zit nu een gokelement in, waardoor de club met de meeste medailles niet altijd wint. Sportschool De Korte won de beker vorig jaar en ook dit jaar weer met nog meer overmacht. Dat is dan tegelijk weer helemaal niet toevallig.

Hoe werkt dat spel, want wij willen volgend jaar natuurlijk liever een Zuid-Nederlandse club als winnaar, zonder ook maar iets tegen de huidige kampioen te hebben.

Voor de wedstrijden gokt de coach op 5 mensen van zijn club, waarvan hij denkt dat ze een medaille kunnen pakken. Hij/zij mag op zaterdag 5 namen in vullen en op zondag weer. Voor iedere kampioen krijg je 10 punten. Voor een tweede plaats 7 en voor een bronzen plek nog 3 punten. Je kunt dus gokken op zo’n meisje in een kleine poule, of vol overtuiging gaan voor een kanjer, die zo’n enorme poule kan winnen. Keus is aan de coach.

Bij een eventuele gelijke stand is de klasse -21 waardevoller dan -18 en die gaat weer boven -15. Onze medewerkster Tamara heeft op facebook laten weten (met een smiley) dat ze omkoopbaar is met oa stroopwafels als het daarna nog steeds gelijk zou zijn. Niemand kwam met die stroopwafels, want sportschool de Korte won dit jaar met 64 punten en dat is gewoon op overwicht. Van de 10 mensen op de lijst pakten er wel 5 goud en 2 zilver. Daar kon dus niemand tegenop.

Voor de andere bekers was het spannend tot het laatste moment. Mahorokan 34 punten, Kenamju 33 punten en Hercules 32 punten.

Je kunt dus ook gerust mee doen met een heel jong team, want gelijk wordt de uitslag eigenlijk nooit. Je hebt ook geen 10 deelnemers nodig, al vergroot dat de kans op een overwinning wel.

De bekers worden ieder jaar uitgereikt door mevrouw Carly, de dochter van Joke en Pim Smit. Zij komt hiervoor speciaal naar ons toernooi, en dat waarderen we enorm.

Aan de coaches van de clubs: gokken jullie volgend jaar, gratis en gezellig, mee?