Interview: Eline Tsai vertelt over haar liefde voor het scheidsrechterschap

Henk Plugge, hoofdarbitrage van de JBN, vertelt dat hij enorm trots is op de huidige staat van de Nederlandse arbitrage. "Ik ben enorm trots op hoe hoog de Nederlandse arbitrage aangeschreven staat. Dat had nooit gekund zonder onze enorm gemotiveerde vrijwilligers, daarvoor wil ik ze bedanken". Toen wij hem vroegen of hij een aantal voorbeelden kon noemen kwam hij o.a. op Eline Tsai uit. Een 27-jarige scheidsrechter die snel groeit en momenteel niveau 4 heeft bereikt. Dit maakte ons erg geïnteresseerd in een gesprek met haar.

In 2009 begon Eline in Suriname aan de opleiding tot scheidsrechter. Zelf judoot ze al sinds dat ze zes jaar is. Toen zij op haar judoclub te horen kreeg dat er een cursus tot scheidsrechter werd aangeboden leek het haar een leuke uitdaging. Nadat Eline naar Nederland was verhuisd om te studeren wilde ze het scheidsrechterschap niet opgeven. 

Voor het eerst op de Nederlandse matten staan was best spannend, vond Tsai. "In Suriname waren de toernooien vaak maar met twee matten en kende iedereen elkaar, nu waren het ineens toernooien met zes matten en kende ik niemand. Dit maakte het juist indrukwekkend". Eline is daarmee haar collega's ook enorm dankbaar. "Dankzij het warm verwelkomen en de gezelligheid onderling heb ik snel mijn plek gevonden binnen de Nederlandse arbitrage". In Nederland is de zelf judoënde scheidsrechter nog twee licenties gestegen. Een van de belangrijkste dingen die zij heeft geleerd tijdens de scheidsrechtersopleiding is het leidinggeven. Het is een van de kwaliteiten vanuit de cursus die je goed kan toepassen in het dagelijks leven, bijvoorbeeld bij je baan, gaf zij aan. 

Momenteel studeert Eline nog aan de universiteit. Na het behalen van haar bachelor en master is de scheidsrechter nog niet klaar, vindt ze zelf. Op dit moment is ze bezig met het behalen van haar PHD, een graad hoger dan de master. Wij waren benieuwd hoe zij haar baan, promotieonderzoek en haar tijd op de judomat kon combineren. Eline gaf aan dat het natuurlijk wel druk kan zijn. Maar vanwege haar hart voor het scheidsrechtersvak en liefde voor de judosport wilde ze het niet opgeven. "Het is even wat anders. Gezellig met mijn scheidsrechtercollega's zijn is een hele fijne afleiding. Ik zou ze niet willen missen en mede daarom wil ik het zeker niet laten vallen, ondanks de soms drukke agenda".  Verder groeien als scheidsrechter lijkt haar ook nog erg leuk, echter is ze al heel blij waar ze nu staat. "Ik wil eerst nog verder groeien als N4 scheidsrechter, hierin verbeteren". 

Scheidsrechter zijn kan soms lastig zijn. Judo is een vlugge beweegsport, daardoor moet je als scheidsrechter snel beslissingen maken en goed opletten. Eline bevestigt dit: "Judo is geen makkelijke sport om te beoordelen, waar je staat op het moment van werpen kan jou een hele andere score laten zien dan als je ergens anders staat. Daarnaast kunnen anderen het ook anders hebben gezien dan jij". 

Daarbij kan wat commentaar komen kijken van de coaches, het publiek of de judoka's zelf. We vroegen haar hoe ze daar dan mee omgaat. "Soms kan het lastig zijn, maar het is belangrijk dat je rustig blijft en zo goed mogelijk uitlegt wat je hebt gezien, zo ga ik er mee om. Hierbij houd ik er ook rekening mee dat de coach natuurlijk hoog in zijn emoties zit, omdat hij wil dat zijn judoka wint. Daarnaast kan de coach het natuurlijk niet altijd met je eens zijn". Echter geeft de scheidsrechter aan dat het publiek nooit invloed heeft gehad op haar beslissingen. "Op teamtoernooien is het juist erg gezellig en is de sfeer fantastisch, hele teams die elkaar aanmoedigen. Door al dat geluid is de uitdaging vooral je te blijven focussen op de wedstrijd", voegt ze toe.

Eline gaf aan dat ze de waardering binnen het scheidsrechtersteam en vanuit de coördinatoren erg fijn vindt. Ze vindt het fijn dat ze advies krijgt en complimenten doen haar goed. Echter voelt waardering krijgen van een judoka, publiek of coach heel anders. "Een judoka, publiek of coach kijkt heel anders naar de wedstrijd dan een scheidsrechter. Het is dan ook enorm fijn om van hen eens een compliment te krijgen. Echter gebeurt dit weinig. Als een jeugdjudoka na zijn wedstrijd zegt dat hij mij een leuke scheidsrechter vond geeft dit mij een enorm fijn gevoel". 

Zelf is Eline al sinds haar zesde in de weer met judo. Het mooiste aan de sport vindt ze de technieken, het leren valbreken en de vlugge bewegingen. "Het is een indrukwekkende ervaring om een prachtige ippon te zien voor jou op de mat als scheidsrechter". Daarnaast is het respect dat je meekrijgt erg mooi aan de sport. Het geeft je veel mee in je opvoeding, geeft ze aan.

De tip die Eline aan een beginnend scheidsrechter zou meegeven is dat je altijd moet vertrouwen op je eigen judo-instinct. Vaak zijn het oud-judoka's die veel ervaring hebben. Daarbij is het sowieso belangrijk voor een beginnende scheidsrechter om te vertrouwen op jezelf. "Dat zou ik ook tegen de beginnende ik gezegd hebben. Soms zeg ik het nog steeds tegen mezelf". 

Erik Laarman is, naast vele andere scheidsrechters, iemand die Eline in het bijzonder wil bedanken. Erik heeft haar enorm geholpen in de reis richting scheidsrechter niveau 4. Samen met hem zat zij uren in de auto naar toernooien. Tijdens deze ritjes ging het super veel over scheidsrechterschap, dit heeft Eline als enorm leerzaam en ook vooral gezellig ervaren. 

Wij danken Eline Tsai enorm namens JBN voor haar inzet binnen de Nederlandse arbitrage. Wil jij ook jouw waardering ook uiten voor de scheidsrechters? Dat kan met #scheidsbedankt.