Gesprek met…Martine Sinnema (46 jr.) uit Groningen.

Martine is met drie judoënde gezinsleden nauw betrokken bij de judosport.
Laat je kind zelf de eindkeus maken voor zijn of haar sport

Martine Sinnema is naast ouder ook gezondheidszorgpsycholoog Kind & Jeugd en neuropsycholoog in een revalidatiecentrum. In onderstaand interview leest u haar kijk als ouder op de judosport. In een volgende bijdrage als psycholoog.

Wanneer en waar maakte u voor het eerst kennis met de judosport?
“Dat was vier jaar geleden toen mijn zoon en dochter via de Sporthopper aan judo meededen bij Dijkmansport.”

Waaruit bestaat uw ‘eigen’ judoteam’?
“Ons ‘eigen’ judoteam’ bestaat uit zoon Max, 10 jaar met oranje band / groene slip; dochter Berber,12 jaar ook met oranje band / groene slip en partner Vincent 47 jaar met oranje band. Vincent is zo’n twee jaar geleden gaan judoën toen bij Judoschool Jiritsu een beginnerscursus startte voor senioren.”

Was de judosport ieders eigen keuze of soms op advies?
“De keuze voor judo was hun eigen keuze. Aanvankelijk door ons geïnitieerd, maar ze hebben er zelf voor gekozen na de proefperiode door te gaan. Max begon iets eerder met judo dan Berber. Berber raakte al snel enthousiast van het plezier van Max in het judo en van wat ze zag tijdens de judolessen.”

Welke rol is er nu - met drie judoka in huis - voor u weg gelegd?
“Voor mij als ouder en enthousiast supporter heb ik geen andere rol dan bij andere sportende gezinsleden, denk ik. Het leuke (en handige) is dat beide kinderen dezelfde sport beoefenen en toernooien daarom vaak een ‘gezinsuitje’ zijn”.

Hoe beleeft u als ouder hun keuze voor de judosport?
“Zelf had ik, eerlijk gezegd, in eerste instantie niet eens zo aan judo gedacht als sport voor onze kinderen. Ik vond dat ‘vechten’ en aan elkaar zitten maar niets. Echt erin verdiept had ik me echter nog niet. Onze zoon is vrij ‘energiek’, zullen we maar zeggen. Toen we besloten hem aan te melden voor judo was het echt een experiment. Dat heeft goed uitgepakt. De combinatie van een duidelijke structuur, regels en lichamelijke uitlaatklep werkt goed voor Max. Voor Berber geldt dat een stoere, individuele sport als judo echt bij haar past.”

Wat bepaalde jullie keuze voor de huidige judoclub Jiritsu?
“Michel Nijenhuis was de (hoofd)trainer van onze kinderen bij Dijkmansport. De kinderen hadden een goede klik met hem. Als ouders waren wij ook enthousiast over hem als trainer en de manier waarop hij contact maakte met de kinderen. Toen Michel zijn eigen club Jiritsu oprichtte was de keuze met hem mee te gaan snel gemaakt. De kleinschaligheid van de club bevalt ons goed, terwijl het ook leuk is dat de club steeds verder groeit. Via de app is er laagdrempelig contact, meestal over toernooien en andere praktische zaken.”

Vindt u het belangrijk dat de kinderen voor hun ontwikkeling zo lang mogelijk blijven judoën?
“De kinderen mogen zelf de keuze maken of ze doorgaan met judo. Hoe ouder ze worden hoe pittiger de concurrentie en hoe groter het leeftijdsverschil bij de wedstrijden. Berber is sinds dit seizoen over naar de -15 en dat is echt wennen. Het leeftijdsverschil is groter en het verschil in bandkleur (en ervaring) is soms enorm. Effectief heeft ze nog weinig wedstrijden in deze categorie gejudood, deels vanwege de maatregelen rondom COVID-19, maar ook een beetje vanwege terughoudendheid.”

Hoe stimuleert u hen om door te gaan?
“Berber heeft heel even een moment overwogen te stoppen, maar heeft dit idee snel opzij gezet. Zoals ze zelf zei “ik ben nu al zover, ik wil doorgaan”. Mocht er toch een moment komen dat ze wil stoppen, en datzelfde geldt voor Max, dan is dat hun eigen keuze. Ik vind het wél belangrijk, dat ze op welke manier dan ook aan sport blijven doen.”

Bezorgen de judotrainingen en deelnames aan toernooien u ook zorgen? “Beide kinderen hebben het zwaartepunt van hun trainingen aan het eind van de week. Als er dan op zaterdag een toernooi is en op zondag nog een districtstraining dan zijn ze weleens behoorlijk vermoeid als de schoolweek weer moet beginnen. Ik vraag me weleens af of we dan niet teveel van hen vragen. Maar dat is meestal prima te relativeren. Er zijn kinderen die nog meer en zwaarder trainen. Los daarvan is er altijd de zorg van mogelijke blessures.”

Voor de judoka staat het sportplezier altijd centraal. Waaraan beleeft uzelf als ouder nu het meest plezier?
“De trots en het plezier van de kinderen als ze goed gepresteerd hebben en de veerkracht die ze ook laten zien als het niet zo is verlopen als ze hadden gehoopt. Wat ik ook leuk vindt om te zien is dat ze vaak gezellig zitten te kletsen met de tegenstanders op de bank met wie ze vlak daarvoor of daarna fel strijden.”

Wat is je advies aan andere ouders?
“Laat je kinderen in ieder geval sporten. Je kunt in de keuze eventueel een beetje sturen, maar laat je kind vooral zelf ervaren of die sport bij hem of haar past. Geniet er ook zelf van!

-------------------------------

April 2020. Jm/word/gesprek met …Martine Sinnema als ouder.