Gesprek met judoka / scheidsrechter Frans Hendrickx

Wat doe je eigenlijk voor werk?
Ik ben zelfstandig bedrijfsarts. Een ZZP-er. Dat ik ZZP-er ben maakt het mogelijk dat ik op deze leeftijd nog werk. Kan ik iedereen aanraden trouwens, werken na je pensioen.

Sinds wanneer doe je aan judo?
Ik begon met judo in 1992. Ik woonde toen in Hoogeveen. Nico Veenstra was mijn eerste trainer. In 1996 verhuisde ik naar Friesland. Toen werd André Tjeerdsma in Burgum mijn trainer. Mijn huidige club is Judo Bakker in Groningen met Wubbo Zuidland en Bas Helwerda als trainers.

Natuurlijk heb ik géén voorkeur voor een trainer. Ze zijn alle vier echt heel goed. Dat ik op dit moment bij Wubbo Zuidland train heeft te maken met de club als geheel. Ik voel me er heel erg op mijn gemak.

Je bent dus zo’n 25 jaar bezig nu. Is er in die tijd wat veranderd?
Ik heb het judo in de breedte zien groeien. Er zijn, vergeleken met vroeger, meer clubs. De trainers zijn jong en ambitieus. Toen ik in 1998 begon als scheidsrechter waren zij nog de wedstrijdjudoka’s.

Ik zie deze trainers met hun judoka’s op landelijke toernooien en ze slaan er een goed figuur.

Wat bindt jou zo aan het judo? Wat is er voor jou zo leuk?
Het is geen dag het zelfde. Iedere techniek heeft weer een variant en het kan altijd weer anders. De mogelijkheden zijn onbegrensd. Het is dus nooit saai. Ik sta met mijn leeftijd, 69 inmiddels, 3 x per week op de mat. Bij welke sport kan dat? En judo doe je samen. Het lijkt een individuele sport maar zonder partner kan het niet.

Sportscholen zijn nu de mode. Mensen gaan daar als individu heen. Dat zie ik mij zo vlug niet doen. Ik zou het samen leren, het samen dingen ontdekken en uitproberen, enorm missen.

Je wordt ook wel als arts naast de mat gezien bij landelijke toernooien. Hoe is dat zo gekomen?
Eigenlijk een beetje vanzelf. Het leek me leuk en toen ik toevalligerwijs de bondsarts sprak informeerde ik er naar. Het duurde maar even of ik zat in de landelijke medische commissie. Gelukkig gebeuren er maar weinig ernstige zaken, hoogst zelden. Dat zou ook niet goed zijn.