Gesprek met… Janny Dammer – Van der Meer (36 jr.) uit Delfzijl. Wedstrijdjudoka en judoleraar B. 3e Dan judo.
Durf als judoka ook lastige keuzes te maken als je het maximale uit je wedstrijdcarrière wilt halen
De spelvormpjes op de judomat boeide Janny van jongs af meer dan de grote waterplas achter de dijk. Van jeugdig pupil ontwikkelde de gedreven bakkersdochter zich tot een judotopper met een mooie palmares. De eerdere CIOS studente draagt nu als judoleraar B haar judokennis, vaardigheden én liefde voor de judosport over aan jeugdige en oudere judoka.
Waar en bij welke judoclub begon je judo carrière?
“Ik begon bij City Gym, de sportschool van Ruud Meijers in Delfzijl. Ik was toen 3,5 jaar. Mijn judoles bestond aanvankelijk veelal uit spelvormpjes.”
Wat was de aanleiding voor deze keuze?
“Heel eenvoudig. Deze sportschool stond 50 meter verderop in de dezelfde straat. Mijn vijf jaar oudere broer John trainde er al. Ik liep vaak met hem mee, vond het daar leuk en heb er nog jaren met plezier getraind.”
Wanneer maakte je de overstap naar het wedstrijdjudo?
“Ik was ongeveer 12 jaar oud toen Wubbo Zuidland, mijn trainer, mij in zijn auto mee nam naar de training in Groningen, na de training bij City Gym. Hij zag meer in mij en wilde mij meer wedstrijden laten doen.”
Wat was je doelstelling? Wat wilde je graag bereiken?
“Ik wilde het maximale uit mijn judo carrière halen. Natuurlijk droom je wel eens van de echt grote toernooien als EK’s, WK’s en Olympische Spelen, maar dit is maar voor heel weinig judoka’s weggelegd.”
Welke judoclub en judoleraren hebben in je ontwikkeling als wedstrijdjudoka een belangrijke rol gespeeld?
“Dat zijn Judoschool Groningen met Wubbo Zuidland en John van der Meer en daarna Top Judo Noord / Dijkmansport met Martijn Dijkman en Wietse Swart.”
Kun je deze overstap wat nader toelichten?
“Aanvankelijk had Judoschool Groningen een grote en sterke dames wedstrijdgroep. Ook bij de lichtgewichten. Voldoende trainingsmaatjes en concurrentie dus. Gaandeweg dunde deze damesgroep uit en groeide deze juist bij Dijkmansport. Daar kon ik o.a. met nationaal kampioene Nynke Klopstra trainen. Ik ben toen overgestapt. Ik merkte in die tijd ook, dat onze goede zus – broer (John) relatie in de privésfeer anders uitwerkt dan in een leerling – judoleraar verband. Vreemde ogen dwingen toch meer.”
Welke aanvullende trainingen heb je buiten je eigen club gevolgd?
“Ik volgde de districtstrainingen in Leek onder leiding van Gienus Bakker en Peter Baas en de kernploegtrainingen onder leiding van Marjolein van Unen. Daarnaast nog kracht- en hardlooptrainingen. De trappen bij onze dijk en van de Kardinger bult komen mij bekend voor!”
Welke rol speelde jullie gezin hierbij?
“Na zijn werk als bakker rustte mijn vader een uurtje en daarna ging hij met mij op pad naar wedstrijden en judotrainingen of hij kwam mij ergens ophalen. Mijn moeder, ooit nationaal kampioen turnen, ging meestal mee naar mijn kernploegtrainingen, zorgde voor schone judokleding, juiste voeding én gewicht: niks lekkers op tafel totdat de wedstrijd achter de rug was! Dankzij hun ondersteuning heb ik kunnen doen wat ik wilde doen.”
Hoe stond het met je concurrentie op districtsniveau?
“In de lichtgewichtklasse dames (-48 kg, later -52 kg) waren het vaak kleine poules, maar er was zeker sprake van concurrentie. Ik was vaak succesvol met de grondtechniek sankaku en de nu verboden tiltechniek te-garuma. Een mooie worp, die van mij wel weer terug mag komen in het wedstrijdjudo!”
Hoe ziet je prijzenkast (palmares) er uit?
“Ik ben op NK’s vijf keer 2e en twee keer 3e geworden. Daarnaast een 3e plaats op de Slovenian Open. Ik behaalde vele prijzen op grote internationale toernooien als in Venraij, Neumunster en Lommel. Van mijn 16e - tot 34ste jaar deed ik mee in de Duitse Bundesliga.”
Hoe heb je die wedstrijdperiode ervaren?
“Ik weet dat ik alles heb gegeven wat ik kon geven en kijk hier nu met een goed gevoel op terug. Helaas heb ik geen nationale titel mogen behalen. Dat is wel jammer.”
Wat doe je nu in je dagelijks leven? “Ik ben gehuwd met Patrick Dammer en moeder van twee judoënde dochters, Tess van 7 en Isa van 5 jaar. Ik ben werkzaam als fysiotherapeut en judoleraar. Dit laatste bij Tan-Ren–Jutsu in Finsterwolde en bij Judovereniging Performance in Wagenborgen, waar ook onze dochters trainen. Deze sportschool is van dezelfde eigenaar als waar ik zelf ooit begon!”
Welke ervaringen kunnen jou nu nog blij of verdrietig maken?
“Wat mij echt blij maakte is de 3e plek op het NK, één jaar na de geboorte van onze oudste dochter, Tess. Dit was voor mij brons met een gouden randje. Daarna ben ik gestopt met de echte wedstrijdsport.
Wat mij verdrietig maakt is dat ik niet voor mijn vaders 2e dan judo examen kon vallen. We trainden er al voor, maar een zwaar hartinfarct in 2007 maakte hier helaas een abrupt einde aan. Helaas is hij begin dit jaar plots overleden. Ik zou het wel leuk vinden als onze dochters in mijn voetsporen kunnen treden. Dit wordt afwachten, maar zij genieten nu wel van judo. Zelf zou ik nog graag mijn 4e dan judo behalen, maar wegens gebrek aan tijd en gebrek aan een goede partner is dat erg lastig.”
Heb je tot slot nog enkele tips voor getalenteerde judoka?
In het belang van je carrière als wedstrijdjudoka moet je soms lastige keuzes maken. Durf ook te kiezen! Als puber / tiener sta je er nog niet zo bij stil, maar zorg voor balans tussen je lichaam en geest. Laat je lichaam zo normaal mogelijk functioneren. Dat komt je welzijn en sportieve prestaties ten goede.
JD/ JM/ Augustus 2020.
Overig nieuws
Judo Bond Nederland (JBN) heeft passie voor aikido, jiujitsu en judo en gelooft in de verbindende kracht van deze disciplines, die mens en samenleving versterken.
